ვეცდები მოკლედ ვთქვა.
...წერის პროცესი მევასება. არც მინდა შევეშვა. შეიძლება პიესაც გამომივიდეს. ერთ მოქმედებად, ერთი პირის თეატრი. მუსიკაც შესარჩევი მაქვს. ერთ კომპოზიციაზე ვფიქრობ, სხვებთან შედარებით ეგ უფრო  მომწონს. 
კომპიუტერი გავშალე. ვაკვირდები მონიტორს. მაგრად გამაწვალა კურსორმა, მაინტერესებს ბეჭდვის დროს თუ გადააგდებს - დახტის კურსორი აქეთ-იქით; ხელოსანს ვანახე და მგრძნობიარე „პანელის“ ბრალიაო. მგრძნობიარე „პანელის“ კი არა - უვარგისობისა და „ბრაკობის“ ბრალია. თუ სადმე ნაგავი ვინმეს ქუჩაში დარჩა, ყველა ჩვენთან არის ჩამოტანილი. ყველაფერი: დაწყებული საკვებიდან, გაგრძელებული საგნებით და დამთავრებული საკვებზე არ მითითებით, მისი შემადგენლობის გენური ინჟინერიის მეშვეობით დამზადების შესახებ. სავარაუდოდ სერიოზული მაყუთი იჭრება - უიაფესი იყიდება უძვირესად, უვარგისი ირგებს VIP დონეს... რა გახდა ერთი კანონის მიღება..
თბილად არიან და არ ეჩქარებათ. ვუყურებ და მაინტერებს, გადააგდებს კურსორს თუ არა... ქაღალდი დავაფარე პანელს და ჯერჯერობით არ გადაუგდია. ე.ი. კლავიატურის ბრალი არ არის... 
ძაან მაგრად ვარ! ამის თქმას რატომღაც ვერიდებოდი. რაჭიდან, ბორჯომში ჩამოვედი... ბათუმის გავლით.. და მაგრად ვარ, ვისვენებ.
თიკა თხოვდება, ჩემი თიკაჩო, უფროსი ქალიშვილი!
ცხოვრება წინ მიდის.
დღეს საოცარი რამ დამემართა: ვუყურებდი კინოს და უეცრად რაღაც ძალა დამეტაკა, და იატაკზე გადმოვარდი და თან ისე, რომ სკამი ათ ნაწილად დავშალე. ავიწიე უეცრად ჰაერში, გავსწორდი და დავენარცხე აყირავბულ სკამს - დამიჯერეთ, გადასაგდები გახდა.
პიესა...
მინდა მსუბუქი პიესა გამომივიდეს. იგავის ამბავში. ჭკუასთან ახლოს. ერთი პირის თეატრი, ერთ მოქმედებად. 
კომპიუტერი მაგარი გამოგონებაა. მაგრამ, უკვე როგორც მე-20 საუკუნის ნაყოფი. დარწმუნებული ვარ 21-ე საუკუნეში უკეთესს და უფრო რთულ მოწყობილობებს გამოიგონებენ. მარსზე კოლონიას რომ გააშენებენ, უეჭველია. :)
ოპტიმისტური, მხიარული პიესა.
- ხომ არ გაგვესეირნა?
- გავისეირნოთ.
- რას ფიქრობ იმ საკითხთან მიმართებაში, თარხანმა რომ წამოწია გუშინწინ?
- მე, მაშინ ამას სხვანაირად ვერ ვიტყოდი... მაგრამ ეს მაინც უფრო კორექტული იყო მის მიმართ, რადგან „ისინი“, სხვა თემაა, საერთოდ სხვა მიდგომაა კომედიური განზომილების ცვლილებისა მოცემულ პოზიციაში. იმათ მაგივრად სხვა სიტყვების გამოყენებას ვერ შევძლებდი, არ იქნებოდა სრულყოფილი. იცი შენ, მაგ შემთხვევაში სიტყვას ხასიათიც მოსდევს, - „მისია!“ - სელკაიო ცეზე. გელისი. დეგას პასუხი სანოს. მეშვიდე თავი. დეგა დგას და ოკეანეს გაჰყურებს. ფიქრობს სიცოცხლეში განცდილ სიამოვნებათა დანიშნულებაზე, მათ საოცრად დიდ რაოდენობაზე და განიცდის, რომ ვერაფრით შესძლებს მადლობის გადახდას, თუ არა საკუთარი თავის გამონებით.
მას ჰგონია რომ გამონებით გადაიხდის სიხარულის საფასურს.
გოეთეს ვკითხულობ.
ფაუსტში, გოეთე მეფისტოფელის ენით ამბობს, რომ თავად სიტყვას ვერ მისცემს მაგ მასშტაბების შინაარსის შეთვისებისა და მასში სრულად შერწყმის შესაძლებლობას (უფალს გულისხმობს), ანუ, გოეთე მკრეხელობს, მეფისტოფელის პირით. ისიც შესაძლებელია, გოეთესთვის, როგორც ცალკე მდგომი პიროვნებისთვის, ეს აზრი, იდეა, მოსაზრება სულაც არ ყოფილიყო მისაღები. მან ეს გაახმოვანა, როგორც დრამატურგმა - პერსონაჟის ენით. მითუმეტეს, რომ მეფისტოფელი სატანაა. გოეთე ძაან დიდია, ალბათ ყველაზე დიდი გერმანელია. მან თავისი შემოქმედებით არიელთა მსოფლმხედველობაში უდიდესი წვრილი შეიტანა, და არამარტო მათი, არამედ მთელი ევროპის განათლების ჩამოყალიბებაში. რუსთაველისგან განსხვავებით, გოეთეს, ფაუსტის გარდა, მრავალი უმაღლესი დონის პიესა დარჩა, რომელთა დედააზრმაც ბევრწილად იმოქმედა გერმანელი ერის ფსიქოლოგიაზე, მისცა რა მათ მყარი ღერძი და თან, საგრძნობლად შეაშინა.
არ შეიძლება, წაიკითხო ფაუსტი და არ შეგეშინდეს. 
მარტა, რომელმაც უნებლიედ მოკლა დედა და იცის რომ საკუთარი ძმის მკვლელობაშიც ბრალეულია, ფაუსტთან ერთად ციხიდან არ გარბის და არა იმიტომ, რომ ფაუსტს სული აქვს გაყიდული...
არა! - მარტას ფაუსტი უყვარს.
არ გაჰყვება იმიტომ, რომ მის გვერზე მეფისტოფელს ხედავს.
მარტა აქეთ დარჩება და გადარჩება - ამას ამბობს უფალი. 
ფაუსტი სულს ჰყიდის, მაგრამ მისი უკვდავი ნაწილი, მაინც ზეცაში ივანებს, მხოლოდ იმიტომ, რომ უკანასკნელ მომენტში ხალხზე ზრუნვის მცდელობა ექნება... 
ჩემთვის გაუგებარი და მრავალი კითხვის აღმძვრელი დასასრული ჰქონდა.ნაცისტებმა ალბათ გაუგეს...ისე, ბევრ მაგარს რამეს ამბობს გოეთე.აი, ერთერთი მისი დარიგებთაგანი: „ის, რაც შენ იცი, შესაძლებელია გაიგონ სხვებმაც, მაგრამ რამდენად ღრმად ჩასწვდებიან მის არსს, შენთვის ეს დაფარული იქნება და ვერ მიხვდები.“ძაან მაგარია.სოციალური ქსელი ნარკოტიკივით არის. მოსცილდები, დაივიწყებ, მაგრამ დაბრუნების შემდეგ ეგრევე „ზიხარ“.მსუბუქია, მაგრამ ასწორებს.პიესა მინდოდა.ერთმოქმედებად. მოქმედება ვითარდება საქართველოში, არ ვიცი, კერძოდ სად. მოკლედ, მეგობრები - ქალი და კაცი. მეგობრობენ და ერთი გაიგებს, რომ მეორეს აქვს სიმსივნე და მალე ამ ქვეყნიდან წავა. მეგობრობენ ბავშვობიდან... მე კიდევ მხიარული პიესა მინდოდა!მაშინ, იქნებ, ნოველა გამომივიდეს სხვა და სხვა ეროვნების, ან სხვადასხვა აღმსარებლობის ხალხზე... ან, სხვადასხვა აღმსარებლობის ქართველებზე?
მაგალითად, ქართველი ებრაელები, ქართველი მუსლიმები, ქართველი კათოლიკეები, ქართველი იაღოველები, ინდუიზმის მიმდევარნი, კერპთაყვანისმცემლები, ათეისტები და მართმადიდებლები.საინტერესოა, რას მივიღებ, ნოველას რელიგიური ელფერით, თუ მკრეხელობას...ერთ ებრაელს, ისრაელში წასვლას სთავაზობენ, სამკურნალოდ. კვდება ეს ებრაელი, განუკურნებელი სენი აქვს. მაგრამ საქმე მაინც სათუოა, შეიძლება არ გაამართლოს მკურნალობამ. ამიტომაც არ წავა.„ჩემი წინაპარი ოცდაექვსი საუკუნის წინ აქ ჩამოვიდა, აქ იცხოვრა, აქ დაიმარხა და მეც აქ უნდა დავიკრძალოვო“.მუსლიმი ქართველი, წინაპარის მიერ გადადგმულ ნაბიჯზე ფიქრობს და ახალი ნაბიჯის გადადგმას არ ჩქარობს, თავის მონაგარს უტოვებს არჩევანს. „რაც იყო - იყო, რაც არის - არის, მე რა შემიძლია, ან მე რატომ უნდა შევცვალო ის, რაც მე არ დამიმკვიდრებია..მომავალი თაობა მეტად განათლებული იქნება, იმათ გადაწყვიტონ“...
მერე, კიდევ ჩაფიქრდება და შეშინდება მომავალ თაობაზე, გულში გაჰკრავს მომრავლებული ვაჰაბიზმი და ამ გადმოსახედიდან ხვდება, რომ თავისი გასაკეთებელია ის გადასადგმელი ნაბიჯი, შვილებს რომ უტოვებდა წუთის წინ.