არსებობს ადამიანი, რომელსაც თქმა შეუძლია, თუმცა დუმს.
ასეთი კაცი ქარის წისქვილს ჰგავს, რომელიც გამუდმებით იქნევს ფრთებს, მაგრამ არასოდეს მიფრინავს
ვ. კლიუჩევსკი
ჩემს საბჭოთა ბავშვობაში, თბილისში ერთი ანეკდოტი დადიოდა...
მისი შინაარსის მიხედვით, გიჟი (ბოდიში, ფსიქიკური პრობლემების მქონე ადამიანი) დედას წერილში ატყობინებდა, აქ ყველაფერი კარგადაა, აუზიც გვაქვს და თავითაც კი ვხტებით მასში... ხოლო ექიმები გვეუბნებიან, თუ ჭკვინად მოიქცევით, მაგ „ბასეინში“ წყალსაც ჩაგისხმათო!
ამ ანეკდოტზე არასოდეს გამცინებია - დამეთანხმებით, სასტიკი და დამამცირებელი შინაარსია. ის ამ ადამიანების პრობლემას სრულიად უარყოფს, იგნორირებას უკეთებს, დასცინის მათ და...
ალექს ჩიქოვანი
საქართველოს მთავრობაში, საკანონმდებლო ორგანოში და, საერთოდ, ქვეყნის პოლიტიკურ თუ არაპოლიტიკურ ისტებლიშმენტში ქვეყნის სიყვარულის მწვავე დეფიციტია. რეალურ, გულრწფელ და უანგარო სიყვარულს ვგულისხმობ და არა ისეთს, „ვის როგორ ესმის“. როგოც ვაჟა ზაზაევიჩი იტყოდა „დეფიციტშიც გარღვევაა“!
ძვირფასო თოვლის ბაბუავ...
შენ ღმერთი არ ხარ, შესაბამისად, არც ყოვლისშემძლე, მაგრამ შენ უფრო მეტს და თამამად გთხოვ - ნაკლებად მერიდება. არ ვიცი რატომ, მაგრამ ასეა.
ჩემს წარმოსახვაში, ნამდვილად არ გავხარ ბანალურ სანტას, რომელსაც მთელი მსოფლიო ეტრფის და უამრავ რამეს სთხოვს საშობაოდ.
არც ჩემი ყმაწვილკაცობის რუს „ძედმაროზს”, ანუ “ყინვაბაბუას