ქართული ვებრესურსების განვითარების კომპნია

11.05.2014

 

გამარჯობა, ჩემო ერთგულო მკითხველო. 

ჰო, მეც გამეცინა - ჩემი დღიურის ერთგული მე არ ვარ და თქვენ... 

როგორ ხართ?
მოკლედ, იცით რატომ დავიკარგე? იმიტომ, რომ არაფერი იყო ისეთი, რაც ძალიან შემაწუხებდა.
არც ანტიდისკრიმინაციული კანონი მაწუხებდა, რადგან, ასე თუ ისე, წარმომიდგენია რასაც ითვალისწინებს - დაზუსტებით ვიცი, რომ ერთსქესიანთა ქორწინებას არ ითვალისწინებს.
ჰმ, ევროვიზიის გამარჯვებულზე რას იტყვით???
ერთი კვირის სალაპარაკო თემა მოგეცათ. 

ერთი სიტყვით, არ ვარ ჰომოფობი რა. ჰოდა, ევროპა კი არა, აფრიკაც ზედმეტია ჩვენთვის.

აი, გამოჩნდა ის რამაც შემაწუხა.
რამდენიმე დღის წინ აღმოვჩნდი ყაზბეგზე იმ აფთიაქთან, რომელიც „წიომნად“ არის მოკალათებული. მგონი არც აწერია (განათებებით და ამბებით), რომ აფთიაქია. ჩემს გვერდით გაჩერებაზე ორი ძალიან საყვარელი ბავშვი იდგა (15–16 წლის) 

– აუ, ბიჭო ის სამასიანი ტყულად გადავყარე... არ გამიხსნა კარგად.

უცებ, აღარ მესაყვარლნენ. მივხდი რატომაც იდგა ამდენი ახალგაზრდა ბიჭი იმ ფანჯარასთან.
ახლავე, მოგახსენებთ ყველაფერს.