ქართული ვებრესურსების განვითარების კომპნია

08.11.2014

 

დილის 6:30 წუთია. მაღვიძარა აყვირდა - თვალებს და გონებას ერთად ვახელ.
დღეს ჩიკაგოში მივდივარ - სწრაფი მატარებლით, რომელსაც “Merta” ჰქვია, რაც იმას ნიშნავს, რომ მეც სწრაფად უნდა მოვემზადო.

სარკესთან ყოფნას დიდ დროს არასდროს ვუთმობ... ახლა მითუმეტეს.
არ ვიცი, ის ქალები, რომლებსაც თმები მუდამ დაუთოვებულ-გაპრიალებული აქვთ, ხოლო თვალები  ძვირადღირებული ნახატივით - ლამაზად მოხატული...
რამდენი ხნით ადრე იღვიძენებ, ყველაფერი რომ მოასწრონ?

უჰ, არ ვიცი.
მე  არასოდეს გამომდიოდა და დავანებე კიდეც - თმები ყოველთვის თავის ნებაზე  ფრიალებენ.

სამზარეულოში ჩავრბივარ, ყავას ვიდუღებ - ჯემიანი პური და ყავა ჩემი საუზმეა.  

ზედა სართულიდან ხმები მესმის. ბიჭები იღვიძებენ. მადლობა ღმერთს, იმ ასაკიდან გამოვედით, აქეთ-იქით  რომ ვატარებდი მანქანით...
მაინც რა იყო  ის ერთი  წელი, სანამ ლევანიკო მართვის მოწმობას აიღებდა?!
ტაქსისტივით, დილიდან დაღამებამდე დავატარებდი ოთხ  ბიჭს სკოლასა და სპორტზე.

უჰ...
ამ მოგონებას თავიდან ვიცილებ, ყავის ბოლო ყლუპს ვსვამ, ხელჩანთას საჭირო ნივთებით ვტენი და კარისკენ გავრბივარ...